در سایه‌ تحولات شگفت‌آور و مبهوت‌کننده‌ی تکنولوژی، امروزه شاهد شکل‌گیری نوعی روابط جدید عاشقانه و شکل‌جدیدی از روابط جنسی در فضای مجازی هستیم. سکس مجازی موضوعی جدید است که به سرعت در حال گسترش می‌باشد، به طوری که شرکت‌ها و پایگاه‌های بسیاری، توجه خود را تنها معطوف به این موضوع و نزدیک‌تر نمودن این نوع سکس مجازی و سکس طبیعی کرده‌اند.

نوعی عشق در شبکه اینترنت شکل گرفته است. زنان و مردان می‌توانند همدیگر را در فضای اینترنت ملاقات کنند. عاشق یکدیگر شوند. برای اکثر مردم، چنین عشقی، جذاب و جالب و در برخی موارد به روابطی طولانی حتی ازدواج می‌انجامد. برای برخی دیگر، سکس مجازی می‌تواند به کابوسی تبدیل شود و فرد را مجبور سازد تا خانه و کاشانه خود را در جستجوی معشوق اینترنتی‌اش رها کند.

اینترنت این قدرت را دارد تا به نحوی بنیادین، اعمال، آداب و فرهنگ جنسی و به ویژه تجربه جنسی بشر را تغییر دهد و حتی می‌تواند تعریف ما از رفتار جنسی را متحول سازد.



استفاده از کامپیوتر با هدف شکل دادن به رفتاری خصوصی و صمیمانه با دیگران، پدیده‌ای نسبتاً جدید است. برای برخی بسیار جذاب است و جذابیت آن هم دقیقاً به خاطر آن است که چنین روابطی با ابزاری مرموز و قدرتمند یعنی اینترنت و در فضایی مجازی شکل می‌گیرد. عاشق اینترتی به مدد چنین تحولی می‌تواند بدون حضور فیزیکی، به منزل و یا دفتر کار دیگری وارد شود و این عین جادوگری است.

افراد شکاک، چنین عشق شبکه‌ای را عشقی سرد و دروغین می‌خوانند که هر آن چه را که در خلوت بشر جنبه‌ای اصیل و ارزشمند دارد، به نابودی می‌کشاند. استدلال آنان بر این است که آخر چگونه فرد با واژه و جمله‌ای که در صفحه کامپیوتر نقش می‌بندد، می‌تواند عاشق دیگری شود؟

در دنیای مجازی، مردم زودتر از حد معمول عاشق یکدیگر می‌شوند. چرا؟ به راستی چرا در اتاق‌های گفتگوی اینترنتی، بیش از حد معمول شاهد عشق بازی و عشوه‌گری افراد هستیم؟ آیا این مسأله به واسطه گمنامی و چند هویتی افراد در چنین فضایی است؟ و اساساً مشخصه‌های عشق شبکه چیست؟ آیا می‌توان صریحاً عشق شبکه را از عشق سنتی متمایز ساخت؟ چه کسانی به عشق شبکه گرفتار می‌شوند؟ و محدودیت‌ها و امکانات چنین عشقی چیست؟

اصولاً در چنین عشقی، نمی‌توان یکدیگر را لمس نمود و در چنین شرایطی، چگونه می‌توان به رابطه‌ای نزدیک و صمیمانه دست یافت؟ آیا رفتار فیزیکی مؤلفه‌ای اساسی برای رسیدن به خلوتی صمیمانه نیست؟ آیا با صرف حضور چهره و بدن فردی بر روی صفحه نمایشگر، می‌توان عشق را تجربه کرد؟

بی‌شک این موضوع نیازمند بررسی است و نباید از جنبه‌های منفی این نوع عشق غافل ماند. باید بدین موضوع پرداخت که به راستی هرزگی و ابتذال در چه مرحله‌ای از این نوع عشق سر باز می‌زند و شهوت‌رانی و هرزه‌نگاری در چه مرحله‌ای آغاز می‌شود؟ جرم‌های سکسی در اینترنت کدامند و چگونه انجام می‌شوند؟

نزدیکی بدون بدن

امروزه افراد وقت زیادی را صرف یافتن فردی برای نزدیکی و عشق بازی با او می‌کنند. افراد در همه جا به دنبال چنین فردی هستند؛ در مدرسه، در محل کار، در دیسکوها و مشروب فروشی‌ها، در قطار و متروها و در این اواخر هم در فضای اینترنت. در این مورد اخیر است که با استفاده از فضای مجازی، افراد با دسترسی به پایگاه‌های اینترنتی، پست الکترونیکی، اتاق‌های گفتگو، دوربین‌ها و حتی کنفرانس‌های ویدئویی، به صورت آن‌لاین این نوع عشق را تجربه می‌کنند. در چنین فضایی است که فرد هر آن ممکن است زوجی برای خود بیابد تا بدین شکل، روابط مجازی را با وی تجربه کند.

برای برخی، سکس مجازی نوعی تفریح و سرگرمی تلقی می‌شود، چرا که در چنین شرایطی، می‌توانند در مورد سن، ظاهر، شغل و حتی جنسیت و علایق جنسی خود، خلاف واقعیت را بیان کنند. برای برخی دیگر، سکس مجازی موضوعی جدی است و حتی آن را نوعی جدید از روابط جنسی بر می‌شمارند.

سکس مجازی را می‌توان هنر استفاده از اینترنت برای اغوا و ارضای موهومات و علایق جنسی و ایفای روابط جنسی در فضای مجازی دانست. متن، صدا و تصویر به نحوی تبادل می‌شود تا بتواند از لحاظ عاطفی و جنسی هر دو طرف را تحریک کند. در چنین ارتباطی است که آن‌ها رفتارهای جنسی را در ذهن خود مجسم می‌کنند و بدین شکل ارضا می‌شوند.


تفاوت عمده و مهم عشق مجازی با عشق سنتی آن است که فرد نمی‌تواند واقعاً شریک جنسی خود را در دنیای مجازی لمس کند. البته در سال‌های اخیر، اشکال جدید و ابتدایی‌ای در حین عشق بازی اینترنتی به وجود آمده است. به رغم این نوع ابزار ابتدایی، حتی امکان ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین رفتار جنسی یعنی بوسیدن، هنوز هم شبیه سازی نشده است.

داستان‌ها و حکایت‌ها از روابط جنسی در اینترنت، یک عنصر مشترک دارد و آن هم این که افراد، نوعی شکاف جدی و حتی زجرآور بین روح و جسم خود تجربه می‌کنند. در چنین روابطی است که بسیاری از جنبه‌های ذهنی و روانی روابط جنسی تحقق می‌یابد اما از لحاظ جسمانی، فرد به هیچ وجه ارضا نمی‌شود. بسیاری از افراد مبتلا به این نوع عشق، صریحاً اعلام می‌دارند که به رغم وجود فاصله فیزیکی بین خود و شریک جنسی‌شان، همة احساسات خود را در فضای اینترنت به زبان می‌آورند.

با وجود چنین شواهدی است که می‌توان اینترنت را امکانی برای تحقق نزدیکی بدون بدن برشمرد که روابط تنها در بین چشم و گوش افراد شکل می‌گیرد و افراد در توهم نوعی خلوت و نزدیکی به سر می‌برند. به رغم دروغین بودن چنین ارتباطی، شاهدیم که هم اکنون برخی از عشق بازان مجازی، برای چنین عشقِ بازسازی شده‌ای ارزش بیشتری نسبت به عشق سنتی یا همان روابط جنسی بدنی قائلند.

البته این نوع عشق هم برای خود شرایط خاصی پیدا کرده است، به طوری که بررسی‌ها نشان داده که انرژی فرد به اشکال مختلف در روابط نمادین ذخیره می‌شود. چنین افرادی، پس از آن که زوج اینترنتی‌شان آن‌ها را رها می‌سازد، دچار درد و ناراحتی شده و با بازگشت و یا حضورشان در چنین فضایی، شادمان می‌گردند. اساساً این نوع روابط نمادین با نشانه‌ها و نتایجی هم چون روابط در دنیای واقعی همراه است که واکنش‌های روانی آن، هم چون تحریک جنسی، عرق سرد نشستن بر بدن، لرزش و … از نمونه‌های بارز آن است.

راز عشق اینترنتی

پیش از آن که مردم سکس مجازی را تجربه کنند، هیچ تصوری ندارند که چنین روابطی می‌تواند تا این میزان تأثیر گذار باشد. فضای مجازی آدمی را قادر می‌سازد تا وهم را با وهم مرتبط سازد؛ وهمی که به کانون احساسات و افکار افراد وارد می‌شود. با خواندن و نوشتن مطالب شهوانی، فرد در نوعی وهم غرق می‌شود و این توهم به واقعیت بدل می‌شود. بر پایه توهمات شخصی است که افراد می‌توانند در چنین فضایی، نوعی ایده‌آل از معشوق خود ترسیم و با آن عشق بازی کنند. چنین فضایی مردم را قادر می‌سازد تا توهمات خود را به احساسات دیگران نفوذ دهند. فرد تصور می‌کند که زوج مجازی‌اش در احساسات او شرک است و او را کاملاً درک می‌کند. حتی در برخی موارد، شرایط به محوی است که به واسطه ظهور و حضور محض احساسات و توهمات، چنین فردی در نظر خود نوعی عشق واقع‌گرایانه‌تر و ایده‌آل‌تر را تجربه می‌کند.

البته امنیت و گمنامی دو عامل مهمی هستند که به این روابط حال و هوایی دیگر می‌بخشند، به طوری که در مدتی بسیار کوتاه، شاهد خلوت و نزدیکی افراد در چنین فضایی هستیم.

در چنین روابط مجازی‌ای، مردم صرفاً به دنبال احساسات خود نیستند بلکه فرصتی می‌یابند تا در خلال این روابط یا پس از آن دست به استمناء زنند. به عبارتی دیگر، سکس مجازی اساساً به نوع پیچیده‌ای از استمناء می‌انجامد. افراد با تحریک جسمی و روحی خود، حتی بدون آن که طرف مقابل متوجه شود، دست به خود ارضایی می‌زنند.

سکس مجازی با گوش و چشم

سکس در اتاق‌های گفتگو به شکلی است که حس‌های پنجگانه نمی‌توانند نقش مهمی در آن داشته باشند و این تنها توهم آن‌هاست که نقش اصلی را دارا است. در حالی که تصورات و توهمات در چشمان شکل می‌گیرد، چشم چیزی را نمی‌بیند، گوش هم نمی‌شنود، بینی بویی را احساس نمی‌کند، زبان چیزی را لمس نمی‌کند و پوست هم احساس و تماسی ندارد. به عبارت دیگر، در چنین رفتاری، روابط سکس مجازی محدود به برخی پیام‌های دیداری و شنیداری است. از همین رو، نیاز به دوربین‌های مخصوص که به افراد اجازه‌ی مشاهده‌ی یکدیگر را بدهد، جدی شد؛ دوربین‌هایی که همزمان به آن‌ها اجازه رویارویی و صحبت همراه با تصویر را می‌داد. با ورود این دوربین‌ها، علاوه بر رفتار شنیداری و دیداری، دیگر نیازی به استفاده از صفحه کلید برای نوشتن پیام‌ها باقی نماند. این نوع دوربین‌ها به راه حل مناسبی برای ارضای نزدیک به واقعیت تبدیل شدند. جدای از استفاده عاشقان اینترنتی، اهداف تجاری نیز به میزان قابل توجهی مطرح شد. امروزه در پایگاه‌های مختلف، زنانی را شاهدیم که به ازای هر دقیقه، مبلغ خاصی را دریافت می‌نمایند تا در برابر دوربین و مقابل چشمان مشتری، یا خود را ارضا کنند یا با رفتارهای شهوانی خود، طرف مقابل را ارضا سازند. اما شکل پیشرفته‌تر این نوع تجارت در قالب کنفرانس‌های اینترنتی تجلی یافته است. در چنین فضایی است که زنان و مردان حرفه‌ای و یا تازه‌کار، در فضاهای مختلف منزل، از اتاق خواب گرفته تا زیر زمین و یا اتاق‌های زیر شیروانی، به سکس هم زمان و دسته جمعی می‌پردازند. حتی شرکت‌های متعددی هم اکنون با ارائه تجهیزات ویژه چنین سکسی، برای خود درآمدی سرشار فراهم آورده‌اند. جدای از شرکت کنندگان در این کنفرانس‌های مجازی، شاهد حضور میلیون‌ها بازدید کننده هم می‌باشیم. چنین امکاناتی را می‌توان خالق فاحشه‌های اینترنتی دانست که ابتدا در قالب لذت جویی و سپس در شکل یک تجارت، به این فضاها روی آورده‌اند.

ورود ابزار ارگانیسم جنسی زنان به دوره ویکتوریا باز می‌گردد. اولین ابزار مکانیکی در سال ۱۸۸۰ توسط پزشک انگلیس ابداع شد که نوعی لرزاننده خاص بدن و مخصوص زنان بود. در حالی که از این لرزاننده ابتدا در قالب نوعی وسیله درمانی برای رفع هیستری ویژه زنان استفاده می‌شد، اما کم کم به وسیلة ارضای جنسی آن‌ها تبدیل شد.

ورود ابزار الکتریکی و نیز استفاده از باتری در این لرزاننده سبب ارزان و قابل حمل شدن آن شد. به تدریج بیماران مبتلا به هیستری به خرید آن و استفاده شخصی در منازل روی آوردند و سپس به وسیله‌ای نسبتاً رایج برای زنان تبدیل شد. بالاخره در دهه ۱۹۳۰، این وسیله کم‌کم از عرصه تبلیغات کنار رفت. اما در دهه ۱۹۶۰، در نتیجة انقلاب در عرصه سکس و ظهور فمینیسم، این ابزار پزشکی به ابزاری کاملاً جنسی تبدیل شد و جای خود را در فروشگاه‌ها پیدا کرد. عرضه و فروش این وسله لرزاننده، بدون پوشانیدن با هدف استفاده از آن، هم اکنون بدون هیچ محدودیتی ادامه دارد.

گسترش اینترنت و تکنولوژی‌های مجازی سبب شده تا فرد بدون تماس فیزیکی سکس را تجربه کند. ظهور ابزار خاص سکس هم چون آلت‌های مصنوعی برقی یا همان دیلدوها و یا کلاه‌های تحریک کننده، از نمونه‌های بارز این پدیده‌اند. با استفاده از چنین ابزاری، افراد می‌توانند با طرف مقابل خود در سراسر دنیا، سکس را تجربه کنند؛ سکسی که فرد از آن سوی اقیانوس‌ها می‌تواند طرف مقابل را کنترل و به اوج لدت جنسی برساند و البته نیازی به کاندوم و همچنین ترسی از حاملگی وجود نداشته باشد.

اولین نمونه‌های این تکنولوژی توسط شرکت‌های «دیجیتال سکس» و «سیف سکس پلاس» به بازار عرضه شد. شرکن سیف سکس پلاس با ارائه نوعی جعبه مشهور به «جعبه سیاه» که به کامپیوتر متصل می‌شود، فرد را قادر می‌سازد تا از ابزار متعدد سکسی هم چون دیلدو، لرزاننده‌ها، دستگاه تحریک سینه‌‌ها و … بهره ببرد. این ابزار که توسط موس کامپیوتر قابل کنترل هستند، سبب می‌شوند تا فرد از فواصل دور از آن‌ها بهره ببرد. 


امروزه پایگاه‌های اینترنتی متعددی عهده‌دار این صنعت هستند. از دیگر شرکت‌های مشهور عرصه سکس اینترنتی می‌توان به ویوید اشاره نمود که برای نخستین بار نوعی لباس کامل سکس مجازی را طراحی و به بازار عرضه کرد. این لباس که کل بدن را می‌پوشاند، مجهز به ۳۶ حس‌گر در فضاهای خاص بوده که با کلیک موس طرف مقابل، می‌توان قسمت‌های مختلف بدن فرد را تحریک نمود. به واسطه گسترش و نوآوری تکنولوژی، دیگر این موارد را نباید در داستان‌های علمی تخیلی جستجو کرد. کاربران این نوع لباس معتقدند که حرکت موس توسط طرف مقابل که به تحریک آن‌ها می‌انجامد، چنان تأثیری بر آن‌ها دارد که شهودی‌ترین سکس را از فاصله‌ای دور تجربه می‌کنند.

جدای از متن، تصویر، صدا و فیلم‌های ویدئویی، حس بویایی، حسی است که در این نوع سکس نقشی ندارد. اما به مدد تکنولوژی پیشرفته در عرصه اینترنت، نوعی شیوه جدید در حال رواج می‌باشد؛ شیوه‌ای که امروزه دو شرکت پیشگام آن بوده‌اند. آن‌ها مصمم هستند که «بو» را هم به فضای اینترنت بکشانند که البته در ادامه تلاش‌هایشان شاهد عرصه بوی لیمو یا توت فرنگی به فضای اینترنت بوده‌ایم.

بو همانند طیف رنگ که مشتمل بر رنگ‌های مختلف است از بخش‌های مختلفی که حدود یک هزار بخش می‌باشد، تشکیل شده است. این شرکت در نتیجه تحقیق و تلاش خود تا کنون توانسته است شصت قسمت از این طیف بو را به فضای اینترنت وارد سازد.

از دیگر موارد قابل تأمل در مورد این نوع سکس آن است که حتی داشتن زوج یا معشوق واقعی در زندگی حقیقی نیز مانعی برای پراختن به این روابط مجازی نیست. چنین افرادی، به هیچ وجه چنین روابط مجازی‌ای را نوعی خیانت در زندگی زناشویی خود نمی‌دانند. حتی در موارد متعددی، این روابط به قدری گسترش یافته که جایگزین روابط واقعی شده است. این وضعیت را می‌توان تهدیدی علیه روابط ریشه‌دار مرسوم زناشویی دانست.

در شرایط کنونی، کاربران به راحتی و به طور مخفیانه می‌توانند دست به گفتگوها و رفتارهای شهوانی بزنند و ترس از گیر افتادن توسط همسرانشان را ندارند.

به طور خلاصه می‌توان سکس مجازی را سکسی بر شمرد که تقریباً با کمترین مخاطره و هزینه همراه است. فرد در هر ساعت از شبانه روز می‌تواند فرصتی برای ارضای خود در فضای مجازی بیابد. بی‌شک شکل گیری چنین شرایطی و گسترش چنین خلوت‌های مجازی‌ای می‌تواند نقطه آغازی برای انقلاب دیگری در عرصه سکس باشد.

‌ نویسنده : Albert Benschop “ آلبرت بن شاب” ، محقق هلندی

با تشکر از طاها