در۱۵سالگی
آموختم که مادران از همه بهتر می دانند و گاهی اوقات پدران هم.
در ۲۰ سالگی
یاد گرفتم که کار خلاف فایده ای نداردحتی اگر با مهارت انجام شود.
در ۲۵ سالگی
دانستم که یک نوزاد مادر را از داشتن یک روز ۸ساعته و پدر را از داشتن یک شب ۸ ساعته محروم میکند.
در ۳۰ سالگی
پی بردم که قدرت جاذبه مرد است و جاذبه قدرت زن.
در ۳۵ سالگی
متوجه شدم که آینده چیزی نیست که انسان به ارث ببرد بلکه چیزیست که خود می سازد.
در ۴۰ سالگی
آموختم که رمز خوشبختی در زیستن است.
در ۴۵ سالگی
یاد گرفتم که ۱۰% از زندگی چیزهاییست که برای انسان اتفاق می افتد و۹۰% آن است که چگونه نسبت به آن واکنش نشان می دهند.
در ۵۰ سالگی
پی بردم که کتاب بهترین دوست انسان و پیروی کورکورانه بدترین دشمن وی است.
در ۵۵ سالگی
پی بردم که تصمیمات کوچک را باید با مغز گرفت و تصمیمات بزرگ را با قلب.
در ۶۰ سالگی
متوجه شدم که بدون عشق میتوان ایثار کرد اما بدون ایثار هرگز نمی توان عشق ورزید.
در ۶۵ سالگی
آموختم که انسان برای لذت بردن از عمری دراز باید بعد از خوردن آنچه لازم است آنچه را نیزکه میل دارد بخورد.
در ۷۵ سالگی
دانستم که انسان تا وقتی که فکر میکند نارس است به رشد وکمال خود ادامه میدهد و به محض آنکه گمان کرد رسیده شده است دچار آفت میشود.
در ۸۰ سالگی
پی بردم که دوست داشتن و مورد محبت قرار گرفتن بزرگترین لذت دنیاست.